9 november 2008
Vorig weekend moest ik verhuizen, maar dat betekent tevens het einde van de grote drukte van het verhuizen - zoeken en van de intensieve cursus Spaans. Ik ben meteen actief handtekeningen gaan ronselen bij de kerk van de Fransiscanen midden in de stad (Puerto de la Cruz). Het was Allerheiligen; ik heb ze allen aangeroepen. Er kwamen allemaal Finnen de kerk uit - er zitten hier veel Scandinaviërs - maar die zagen mij niet staan / wilden mij niet zien. "Are you a christian?" vroeg een Fin aan mij. Allemaal mooi opgepoetste damens keken misprijzend naar mij of wendden het hoofd af. Niemand wilde een handtekening zetten of überhaupt naar mij luisteren.
Zou het aan mijn kleding gelegen hebben? Ik was normaal, eenvoudig gekleed, platte schoenen, want ik was lopend. Mijn haar in de war, want het waait hier altijd. Daar stond ik dus tegenover allemaal keurige, stijve kapsels die mij bekeken als een indringster. Ik kreeg het gevoel dat ik van vroeger herkende: katholieken voelen zich hier een soort elite, het 'ene ware geloof,' ze zagen niet dat ik tot hun club behoorde (mijn kruisje was achter mijn truitje verstopt geraakt). Dan eerst de paters maar aanschieten, dacht ik. Maar er was geen Fransiscaan te bekennen; die moest uit Santa Cruz komen en zat vast in de file.
De volgende ochtend vond ik ruimschoots mijn troost bij de protestanten. Ik volgde de Engelse dienst in de 'toeristenkerk,' een kerkje van de Baptisten. De dominee, die ik na afloop sprak, bleek heel enthousiast over mijn initiatief en hij legde een aantal affiches van Pro Asyl achter in de kerk. Aangemoedigd door dit 'succes' ging ik die avond ook naar de Duitse dienst, maar daar bevroor de dominee toen hij zag wat ik wilde. Of ik dat niet van te voren had kunnen overleggen met hem en de Kerk deed niet aan politiek, maar toen ik probeerde uit te leggen dat het om Christus' evangelie ging, draaide hij zich om en hield zich bezig met de kerkgangers.
Met één van hen, een vrouw, volgde een verhitte discussie, of liever een monoloog, want telkens als ik iets probeerde te zeggen, viel ze me in de rede. Haar grote dochter: "Laat haar nu toch eens uitspreken, mammie." De dochter wilde wel luisteren. Tenslotte namen ze dan toch een affiche mee. Wat een weerstanden! Fransiscus waarschuwde er al voor en moedigde zijn volgelingen aan zich er niet door te laten ringeloren.
Vandaag heb ik de dominee van de Engelsen weer gesproken en wat blijkt? Ze hebben mijn oproep uit de brochure heel serieus genomen en onderling overlegd hoe een manier te vinden om die Afrikaanse jongeren te bereiken. Ze hebben er zelfs gezamenlijk voor gebeden, wetend hoe moeilijk het is, dit via de autoriteiten te doen. Niemand van de decision makers durft hier risico's te nemen, zei hij. Ik heb hem verteld dat de IKON hier wil komen filmen en hij wil de televisiemensen wel te woord staan. Dus houdt u het programma LUX maar in de gaten. Ze willen op 7 december, drie dagen voor de Dag van de Mensenrechten, uitzenden.
Een zekere Lilian wilde alles van mij weten - later bleek dat zij de secretaresse van het parochiebestuur is - en neemt per email contact met mij op in Nederland. Ze repte er over dat de 'vrouwengroep' hier misschien iets kan ondernemen, niet als Evangelicals, want de kerken mogen niet aan politiek doen, behalve de rooms katholieke!, maar als particulieren, dan kon het wel. De zon gaat onder, de top van de Teide (berg) ligt helemaal vrij - een teken van droge lucht - de oceaan is rustig. Het was een prachtige, zonnige zondag.
U allen, veel liefs,
Ineke
Ineke Koops
Sebastian Padrón Acosta 3
Ed. Guarico, portal 6,3F
38400 Puerto de la Cruz
Tenerife
zaterdag 15 november 2008
zondag 9 november 2008
Ineke op Tenerife 8
noot vooraf: Ineke zal op 7 december te zien zijn in een speciale uitzending van LUX (het programma waar ik, Ruben, die de brieven van Ineke op deze weblog plaatst, voor werk), te zien om 11.30 op Nederland 2 en wellicht daarna op www.ikon.nl/lux. Binnenkort vertrekt er een cameraploeg naar Tenerife voor opnames.
30-10-2008
Daar ben ik weer. Mijn terugkeer naar Tenerife lukte niet op 1 september, omdat ik nog midden in de voorbereidingen zat. Daarover eerst.
Op 23 augustus had de voorzitter van onze stichting "Toekomst voor vluchtelingen in nood" een open informatieavond georganiseerd in Zevenaar. Daar kon ik voor belangstellenden mijn plannen uitleggen. De opkomst was niet zo groot, in totaal zo'n 14 mensen, vooral uit de achterban. Er was één man van 'buiten'. Hij had het in de krant gelezen. Zoureia was er ook en vertelde iets over haar afschuwelijke ervaringen met de opvang hier in Nederland door de officiële instanties. Ook hoe gelukkig ze nu was, nu zij door een echtpaar liefdevol is opgenomen, naar school kan gaan en weer een toekomst voor zich ziet.
Ik heb de mensen verteld hoe ik tot mijn keuze ben gekomen om naar de Canarische Eilanden te gaan: Human Rights Watch rapport etc. Verder heb ik wat foto's laten rondgaan die een beeld gaven van de aankomst van een bootje met Afrikaanse immigranten. Bekim, uit Kosovo, kwam ook nog en vertelde hoe het is om na 8 jaar nog steeds in onzekerheid te verkeren. Al met al een geslaagde avond, gezien het feit dat iedereen vond dat ik op de ingeslagen weg voort moet gaan.
Omdat ik behoefte had aan coaching, had ik contact gezocht met Greenwish. Op 9 september kon ik door hen ontvangen worden. Ik kreeg allerlei handige praktische suggesties, o.a. dat ik moest zorgen voor een dekkende begroting vóór ik vertrok. Mensen zijn nooit bereid, werd mij gezegd, om achteraf tekorten te dekken. Een laptop viel wel tweedehands op de kop te tikken. Ik kwam uit op een begroting van E 3500,- voor 2 1/2 maand. Wie schetst mijn verbazing toen ik een email van het stichtingsbestuur ontving met de mededeling dat de man van 'buiten' de info-avond had bezocht, gezorgd had voor een bijdrage van E 5000,- van een fonds genaamd Terra. Ik kon dus gaan en nam op 1 oktober het vliegtuig naar Tenerife.
Een paar dagen vóór mijn vertrek kreeg ik een affiche van Pro Asyl - Duitsland met in dikke rood-zwarte letter: "Stoppt das Sterben" met op de achtergrond een foto van aanspoelende Afrikanen op het strand. Pro Asyl wil zoveel mogelijk handtekeningen gaan verzamelen in Europa en die op 10 december a.s., de dag van de mensenrechten (60e), aanbieden aan het Europees Parlement / Europese Commissie in Brussel. (U kunt ook tekenen op internet). Ik heb Pro Asyl aangeschreven en vandaag, 30 oktober, 50 affiches ontvangen met handtekeningenlijsten. Hier ben ik al begonnen met handtekeningen te verzamelen en als ik in december met de auto terug ga, plak ik op de ruiten die affiches en hoop in Spandje en Frankrijk nog veel handtekeningen te verzamelen. Samen met de brochure die ik heb laten maken moet deze gezamenlijke actie wel een succes worden.
Nu Tenerife: ik word reeds 4 weken via individuele lessen flink aan de studie (van het Spaans) gehouden. Mijn eerste drie maanden hier hadden mij de noodzaak daarvan doen inzien. Het helpt mij enorm. Ik moet namelijk nogal wat telefoontjes plegen om aan een nieuw onderkomen voor de volgende maand te komen. Overmorgen is het zover, dan moet ik uit deze studentenflat weg.
Voor het project heb ik, buiten het verzamelen van handtekeningen, alleen nog twee brochures bij de toeristenkerk van Puerto de la Cruz gelegd. Dat is een doopsgezinde kerk die door (?), Engelsen, Duitsers en Spanjaarden wordt bezocht. In die brochure, waarvan ik er 25 in het Spaans en 25 in het Frans heb laten maken, haal ik de woorden van Jezus aan uit Mattheus 25:35: "Ik had honger..." etc., met bij elk stukje tekst een foto van een Afrikaanse jongen of meisje. Dan vertel ik over de opvang van de Afrikaanse minderjarigen hier op de eilanden en hoe ze buiten alle rechten blijven. Verder wordt een inkijkje gegeven in de vier eeuwen slavernij en nog een eeuw kolonisatie van Afrika door het westen.
De grote immigratiestromen van Afrikan nu is, volgens mij, het gevolg van wat wij westerlingen de Afrikanen vijf eeuwen lang hebben aangedaan. Het westen krijgt nu de rekening gepresenteerd. Het doel van de brochure, wat ook het deel is van dit project, genaamd 'Noblesse Oblige' (Adel Verplicht) is de christenen in Europa op te roepen zich in te zetten voor de Afrikaanse jongeren die hier, en elders in Europa, aankomen, en hun een goede opvang en opleiding te bieden. De kerken zouden hierin het voortouw moeten nemen en daarmee een nieuwe evangelische wind kunnen laten waaien die ook voor jongeren aantrekkelijk is. M.a.w., deze grote immigratiegolf is een kans voor de kerken.
Graag uw reacties,
Ineke.
Ineke Koops
p/a Escuela Don Quichote
avenida de Colon 14
38400 Puerto de la Cruz
Tenerife - Espana
30-10-2008
Daar ben ik weer. Mijn terugkeer naar Tenerife lukte niet op 1 september, omdat ik nog midden in de voorbereidingen zat. Daarover eerst.
Op 23 augustus had de voorzitter van onze stichting "Toekomst voor vluchtelingen in nood" een open informatieavond georganiseerd in Zevenaar. Daar kon ik voor belangstellenden mijn plannen uitleggen. De opkomst was niet zo groot, in totaal zo'n 14 mensen, vooral uit de achterban. Er was één man van 'buiten'. Hij had het in de krant gelezen. Zoureia was er ook en vertelde iets over haar afschuwelijke ervaringen met de opvang hier in Nederland door de officiële instanties. Ook hoe gelukkig ze nu was, nu zij door een echtpaar liefdevol is opgenomen, naar school kan gaan en weer een toekomst voor zich ziet.
Ik heb de mensen verteld hoe ik tot mijn keuze ben gekomen om naar de Canarische Eilanden te gaan: Human Rights Watch rapport etc. Verder heb ik wat foto's laten rondgaan die een beeld gaven van de aankomst van een bootje met Afrikaanse immigranten. Bekim, uit Kosovo, kwam ook nog en vertelde hoe het is om na 8 jaar nog steeds in onzekerheid te verkeren. Al met al een geslaagde avond, gezien het feit dat iedereen vond dat ik op de ingeslagen weg voort moet gaan.
Omdat ik behoefte had aan coaching, had ik contact gezocht met Greenwish. Op 9 september kon ik door hen ontvangen worden. Ik kreeg allerlei handige praktische suggesties, o.a. dat ik moest zorgen voor een dekkende begroting vóór ik vertrok. Mensen zijn nooit bereid, werd mij gezegd, om achteraf tekorten te dekken. Een laptop viel wel tweedehands op de kop te tikken. Ik kwam uit op een begroting van E 3500,- voor 2 1/2 maand. Wie schetst mijn verbazing toen ik een email van het stichtingsbestuur ontving met de mededeling dat de man van 'buiten' de info-avond had bezocht, gezorgd had voor een bijdrage van E 5000,- van een fonds genaamd Terra. Ik kon dus gaan en nam op 1 oktober het vliegtuig naar Tenerife.
Een paar dagen vóór mijn vertrek kreeg ik een affiche van Pro Asyl - Duitsland met in dikke rood-zwarte letter: "Stoppt das Sterben" met op de achtergrond een foto van aanspoelende Afrikanen op het strand. Pro Asyl wil zoveel mogelijk handtekeningen gaan verzamelen in Europa en die op 10 december a.s., de dag van de mensenrechten (60e), aanbieden aan het Europees Parlement / Europese Commissie in Brussel. (U kunt ook tekenen op internet). Ik heb Pro Asyl aangeschreven en vandaag, 30 oktober, 50 affiches ontvangen met handtekeningenlijsten. Hier ben ik al begonnen met handtekeningen te verzamelen en als ik in december met de auto terug ga, plak ik op de ruiten die affiches en hoop in Spandje en Frankrijk nog veel handtekeningen te verzamelen. Samen met de brochure die ik heb laten maken moet deze gezamenlijke actie wel een succes worden.
Nu Tenerife: ik word reeds 4 weken via individuele lessen flink aan de studie (van het Spaans) gehouden. Mijn eerste drie maanden hier hadden mij de noodzaak daarvan doen inzien. Het helpt mij enorm. Ik moet namelijk nogal wat telefoontjes plegen om aan een nieuw onderkomen voor de volgende maand te komen. Overmorgen is het zover, dan moet ik uit deze studentenflat weg.
Voor het project heb ik, buiten het verzamelen van handtekeningen, alleen nog twee brochures bij de toeristenkerk van Puerto de la Cruz gelegd. Dat is een doopsgezinde kerk die door (?), Engelsen, Duitsers en Spanjaarden wordt bezocht. In die brochure, waarvan ik er 25 in het Spaans en 25 in het Frans heb laten maken, haal ik de woorden van Jezus aan uit Mattheus 25:35: "Ik had honger..." etc., met bij elk stukje tekst een foto van een Afrikaanse jongen of meisje. Dan vertel ik over de opvang van de Afrikaanse minderjarigen hier op de eilanden en hoe ze buiten alle rechten blijven. Verder wordt een inkijkje gegeven in de vier eeuwen slavernij en nog een eeuw kolonisatie van Afrika door het westen.
De grote immigratiestromen van Afrikan nu is, volgens mij, het gevolg van wat wij westerlingen de Afrikanen vijf eeuwen lang hebben aangedaan. Het westen krijgt nu de rekening gepresenteerd. Het doel van de brochure, wat ook het deel is van dit project, genaamd 'Noblesse Oblige' (Adel Verplicht) is de christenen in Europa op te roepen zich in te zetten voor de Afrikaanse jongeren die hier, en elders in Europa, aankomen, en hun een goede opvang en opleiding te bieden. De kerken zouden hierin het voortouw moeten nemen en daarmee een nieuwe evangelische wind kunnen laten waaien die ook voor jongeren aantrekkelijk is. M.a.w., deze grote immigratiegolf is een kans voor de kerken.
Graag uw reacties,
Ineke.
Ineke Koops
p/a Escuela Don Quichote
avenida de Colon 14
38400 Puerto de la Cruz
Tenerife - Espana
Abonneren op:
Posts (Atom)